Dwór i jego mieszkańcy
W latach 1682 – 1687 rozpoczęło się sprzedawanie majątku Łosia, dokończone w 1700. Nowymi właścicielami stali się Potoccy. W 1800 roku miała miejsce kolejna zmiana – właścicielem stał się Ludwik Skarbek, a w 1807 roku Szambelan JKM Jerzy Mikołaj Wilczewski.
W tym samym roku powstało Księstwo Warszawskie. Być może więc JKM oznaczało „Jego Królewskiej Mości”, co z kolei świadczyłoby o ważnej pozycji nowego właściciela.
Podobnie jak swój poprzednik, Wilczewski długo nie nacieszył się Łosiem. W 1814 roku przejął go komornik z powodu zadłużenia.
Za czasu Wilczewskiego powstał pierwszy opis majątku w Łosiu:
- dwór drewniany, otynkowany, czteroizbowy z kuchnią, spiżarnią i alkierzem (narożnikiem)
- dom folwarczny na służby, czteroizbowy
- stajnia na 8 koni
- wozownia
- owczarnia
- na 300 owiec
- 2 obory na 44 sztuki bydła
- wolarnia na 12 sztuk bydła
- 2 stodoły,
- spichlerz
- piwnica – ziemianka
- gołębnik
- odchodek jeden zły bardzo
- 4 ogrody warzywne
- młody sad owocowy
W dobrach można było znaleźć też
- młyn wodny o trzech kołach z foluszem (maszyną do falowania sukna) Młyn był na lewo od mostu, stojąc twarzą w kierunku Tarczyna. W rzece leżą jeszcze pozostałości kół młyńskich.
- tartak
- drewnianą gorzelnię
- browar, wówczas nieczynny, służący za mieszkanie ekonoma
- kuźnię
- garbarnię
- zarybiony staw
We wsi znajdowało się piętnaście chat, po jednej izbie z komorą w każdej. Trzy chaty były puste, w reszcie mieszkało pięciu gospodarzy, czterech komorników i jedna komornica.
W Wólce Łoskiej nie było gospodarstw, tylko jeden budynek. Zajmował go smolarz Jakub, który dostarczał swoje produkty dworowi.
W 1816 roku, w wyniku licytacji Łoś otrzymał Ernest Sartoryusz de Schwanenfeld, konsyliarz tajny (urzędnik) i szambelan dworu. To on był wierzycielem Wilczewskiego.
W 1820 roku Ernest zmarł. Jego majątek odziedziczyli bratankowie, którzy sprzedali go Onufremu Dominikowi de Schoerpas Wojciechowskiemu za 110 000 złotych.
Ten wsią Łoś nacieszył się już pewien czas – aż do 1843 roku.